Ένα κομμάτι αφράτο βαμβάκι έπεσε σήμερα στα χέρια μας. Το περιεργαστήκαμε, το περιγράψαμε και συζητήσαμε λίγο για τους τρόπους με τους οποίους το χρησιμοποιούμε. «Καθαρίζουμε τις πληγές μας με ιώδιο, όταν χτυπάμε!», είπε ένας μπόμπιρας. «Η μαμά ξεβάφει τα νύχια της!», είχε να δηλώσει μια μικρή δεσποινίδα. Κι όμως, τα ματάκια και τα χειλάκια στρογγύλεψαν από έκπληξη, όταν έμαθαν ότι το βαμβάκι το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε … τα ρούχα που φοράμε!!! Το μάθημα μας, όμως, μας επιφύλασσε και άλλες πολλές εκπλήξεις σήμερα. Που το βρίσκουμε αλήθεια το βαμβάκι; «Στο σούπερ μάρκετ!», δήλωσε κατενθουσιασμένος ένα μαθητής, με τους συμμαθητές του να συμφωνούν. Ποιος να το περίμενε ότι το βαμβάκι, πριν το βρούμε στο σούπερ μάρκετ, το βρίσκουμε στο … χωράφι! Ναι, στο χωράφι! Και, για του λόγου το αληθές, ξεκινήσαμε μια μικρή προβολή, στον προτζέκτορα της τάξης μας, με εικόνες από λουλούδια βαμβακιού και χωράφια με βαμβάκι. Επίσης, είδαμε ασπρόμαυρες φωτογραφίες του περασμένου αιώνα, με αγρότες που μάζευαν βαμβάκι στα χωράφια με τα χέρια, συγκεντρώνοντάς το σε μεγάλους σάκους που κουβαλούσαν μαζί τους. Κάναμε μια σύγκριση τούτης της εικόνας με μια άλλη, που απεικόνιζε σύγχρονα μηχανήματα συλλογής βαμβακιού και καρότσες όπου συγκεντρώνεται το βαμβάκι για να πάει για επεξεργασία. Πότε ήταν πιο εύκολο να είσαι αγρότης, τότε ή σήμερα; Γιατί;
Αφού τα παιδιά προβληματίστηκαν με το ψηφιακό τους ταξίδι, όχι μόνο στον κόσμο του βαμβακιού, αλλά και στον χρόνο, αποφάσισαν να γίνουν κι εκείνα για λίγο αγρότες, αλλά σε εικαστικό επίπεδο! Χρωμάτισαν ένα λουλούδι βαμβακιού στο φύλλο εργασίας τους, κόλλησαν επάνω πραγματικό βαμβάκι και αναρτήθηκαν όλες οι εργασίες στον φελοπίνακα της τάξης! Ένα μικρό χωραφάκι βαμβακιού στην τάξη μας!
Νήπια 2
