Ένα παιδάκι προχθές μου είπε: «Κυρία, εσύ ζωγραφίζεις πιο ωραία από εμάς!». «Κι όμως», του απάντησα, «οι πιο γνωστοί και σπουδαίοι ζωγράφοι στον κόσμο είναι εκείνοι που ζωγράφιζαν σαν παιδιά.»
Και για του λόγου το αληθές, σήμερα είπαμε να πάμε μια επίσκεψη στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Α.Π.Θ., και να γνωρίσουμε έναν από αυτούς, τον Juan Mirό. Όχι τον ίδιο φυσικά, αλλά ένα κομμάτι της ψυχής του, το κρυμμένο παιδί μέσα του. Θαυμάσαμε τα έντονα χρώματα, μας μάγεψαν τα αστέρια και τα φεγγάρια που κοιτάνε πάντα οι φιγούρες του, τα μάτια που αγναντεύουν τον κόσμο, ακόμα και μέσα από άψυχα σχήματα.
Και μετά πιάσαμε τα πινέλα μας και ζωγραφίσαμε μαζί του, βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.
«It took me a life to draw like a child» (μου πήρε μια ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί), όπως είπε και ο καρδιακός του φίλος, Pablo Picasso.