Ακούγοντας το «Φθινόπωρο» από τις «Τέσσερις Εποχές» του Vivaldi, προσπαθήσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε το φθινοπωρινό παραμύθι, που προσπάθησε να μας διηγηθεί ο συνθέτης, μέσα από τις νότες τους! Και κάπως έτσι, οι δρόμοι της μουσικής και της ζωγραφικής ενώθηκαν σε έναν! Σ’ αυτόν της τέχνης!
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σκυλάκι μέσα σ’ ένα φθινοπωρινό δάσος. Ένας βασιλιά το βρήκε όμως και το πήρε σπίτι του!
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια όμορφη κοπέλα, που βγήκε για μια φθινοπωρινή βόλτα στο δάσος. Έβλεπε τα φύλλα που έπεφταν από τα δέντρα. Άρχισε να βρέχει και άνοιξε την ομπρέλα της να μην βραχεί!
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δυο πίνακες κρεμασμένοι σ’ έναν τοίχο. Δύο κορίτσια, φίλες, τους έβλεπαν. Η Αλεξάνδρα και η Μαργαρίτα. Τότε οι πίνακες ζωντάνεψαν και άρχισαν να χορεύουν μπροστά στα κορίτσια. Μετά, όμως, ξυπνήσανε τα κορίτσια, και όλα αυτά ήταν ένα όνειρο!
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα ζευγάρι που βγήκε βόλτα στο δάσος για να μαζέψει φθινοπωρινά φύλλα!
… και ζήσανε αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!
Νήπια 2
