(Η παρακάτω επιστολή μοιράστηκε σε όλο το Κολέγιό μας, αλλά απευθύνεται σε κάθε έναν από εμάς που θέλει να συνεισφέρει στη βοήθεια αυτών των ανθρώπων)
Αγαπητοί Γονείς, Συνάδελφοι, Μαθητές,
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί τη μαρτυρία ενός Frère που ζει στην Αϊτή, σ’ ένα από τα τρία λασαλιανά σχολεία που υπάρχουν εκεί, και ο οποίος γνώρισε την τρομακτική εμπειρία των σεισμών της 12ης Ιανουαρίου και καθημερινά αντιμετωπίζει όλες τις δραματικές συνέπειες που προκλήθηκαν.
Στο πλαίσιο της συμπαράστασης και της ελάχιστης βοήθειας που μπορούμε να προσφέρουμε στους πάσχοντες συνανθρώπους μας, σας παρακαλούμε να δώσετε ό,τι είναι δυνατόν σε χρήματα. Το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα σταλεί στο Παρίσι, στον Οργανισμό Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης (ΕDDE), 78 Α, rue de Sèvres 75341, PARIS CEDEX 07.
Ο οργανισμός αυτός, που ανήκει στο Τάγμα των Αδελφών των Χριστιανικών Σχολών (Frères), λειτουργεί για να προάγει την εκπαίδευση και την ανάπτυξη σε χώρες του Τρίτου κόσμου.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την προσφορά σας εκ των προτέρων.
Από τη Διεύθυνση
του Κολεγίου «ΔΕΛΑΣΑΛ»
«Αγαπητοί Φίλοι,
Μόλις γύρισα από την επίσκεψή μου στο κέντρο της πόλης Port au Prince. Αυτό που μπορούμε να δούμε είναι απίστευτο: όχλος, χιλιάδες άτομα να περιπλανιούνται στους δρόμους μη γνωρίζοντας προς τα πού να πάνε, με το δισάκι τους στον ώμο. Πτώματα σε αποσύνθεση διάσπαρτα, απομονωμένα ή σε σωρούς. Τώρα, είναι σκεπασμένα, αλλά βλέπουμε ακόμα μερικά κάτω από τα χαλάσματα στην άκρη του δρόμου. Αυτό το απόγευμα, είδα κάτι το αβάσταχτο: έναν κάδο απορριμμάτων γεμάτο νεκρούς σε αποσύνθεση. Και επαναλαμβάνω, σε έναν κάδο απορριμμάτων. Ανυπόφορο! Μέσα σε πολλές συνοικίες επικρατεί μια έντονη μυρωδιά αποσύνθεσης. Θα έρθουν επιδημίες. Οι άνθρωποι έχουν μετατρέψει όλους τους δημόσιους χώρους σε κατασκηνώσεις, μερικοί έχουν ένα μικρό πανί για να σκεπαστούν, ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα.
Το κράτος εξαφανίστηκε εντελώς, ενώ έπρεπε να περισυλλέξει πτώματα ή να δώσει φαγητό στους ανθρώπους που τα έχουν χάσει όλα. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν είναι πια παρών. Έχουμε την εντύπωση ότι κατέβαλε όλες τις δυνάμεις του, για να βρει επιζώντες στην περιοχή που κατέρρευσε, όμως δεν τον βλέπουμε να δρα αλλού. Άνδρες με αξίνες και φτυάρια προσπαθούν να τρυπώσουν στα περάσματα κάτω από τις πλάκες. Υπάρχει πολλή αλληλοβοήθεια, πολλή ηρεμία, μα οι άνθρωποι είναι μόνοι τους σε αυτήν την προσπάθεια. Τα υπερφορτωμένα συνήθως λεωφορεία καταλαμβάνονται με έφοδο. Όσοι μπορούν αναχωρούν για τα χωριά τους. Όλες οι αγορές έχουν κλείσει και υπάρχει φόβος ελλείψεων. Γίνεται λόγος για βοήθεια από το εξωτερικό, αναμένεται, όμως δεν έχει έρθει ακόμα και πάνε δυο μέρες που συνέβη η καταστροφή. Σκηνές Αποκάλυψης !
Όλα τα σύμβολα του κράτους και της εκκλησίας έχουν γκρεμιστεί. Το Προεδρικό Μέγαρο έχει σωριαστεί, η Εφορία, που παίζει πρωταρχικό ρόλο, καθώς και άλλα κτίρια όπως τα Δικαστήρια, τα Υπουργεία Εσωτερικών, Παιδείας, Εξωτερικών, Περιβάλλοντος, το Δημαρχείο του Port au Prince δεν είναι πλέον παρά μόνο μπάζα. Το μόνο κτίριο που παρέμεινε όρθιο είναι το Πρωθυπουργικό Μέγαρο που έχει μετατραπεί σε χώρο υποδοχής αστέγων. Για την Εκκλησία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο αρχιεπίσκοπος σκοτώθηκε, όταν κατέρρευσε η μητρόπολη.
Δεν έμεινε τίποτε όρθιο από τον καθεδρικό ναό. Η Εκκλησία της Sacré-Cœur κατέρρευσε. Η Villa Manrèse, γνωστή σε όλους τους επισκέπτες της Αϊτής, κρίνεται ακατάλληλη προς επίσκεψη. Τέσσερα άτομα βρήκαν το θάνατο εκεί, εκ των οποίων η κυρία Cécile που εργαζόταν για την καθολική εκπαίδευση. Το Καναδο-Αϊτινό κολέγιο του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, ο επισκοπικός καθεδρικός ναός είναι στην ίδια κατάσταση με αυτή της καθολικής εκκλησίας. Χθες το βράδυ, μετέφερα τα πράγματα των καλογραιών από τον Άγιο Παύλο, το γυμνάσιο κατέρρευσε και το μοναστήρι τους δεν είναι πια κατοικήσιμο. Φοβούνται τις λεηλασίες που έχουν ήδη ξεκινήσει.
Πιο κοντά σε εμάς, στην πόλη Pieton βρίσκονται οι Frères της χριστιανικής επιμόρφωσης, που υπέφεραν περισσότερο: το επαρχιακό σπίτι τους κατέρρευσε, ενώ βρίσκονταν μέσα 3 αδελφοί. Ο ένας δε βρέθηκε ακόμα, ο άλλος μπόρεσε να ανασυρθεί μετά από μια νύχτα που υπέφερε πολύ, αλλά δυστυχώς απεβίωσε (Fr. Joseph), ο τρίτος είναι σοβαρά τραυματισμένος, αλλά δεν υπάρχει νοσοκομείο που να λειτουργεί. Αν δε γίνει τίποτα για το πληγωμένο πόδι του, η επιβίωσή του θα διατρέξει σοβαρό κίνδυνο. Οι αδερφές του Ελέους της Αγίας Υακίνθης έχουν πληγεί πλήρως. Παρέχουμε στέγη σε εννέα από αυτές.
Οι άνθρωποι μοιάζουν εξαγριωμένοι και χαμένοι. Αύριο, όταν ο θυμός θα ενταθεί, δεν θα είναι εύκολο να τον διαχειριστούμε. Αλλά για μένα όλα αυτά που σας διηγήθηκα είναι αβάσταχτα. Είμαστε άοπλοι. Σύντομα θα έχουμε έλλειψη στα πάντα. Καθώς όλα τα μαγαζιά και οι τράπεζες κλείσανε, θα έρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχει τίποτα. Προς το παρόν, προσπαθούμε να μοιραστούμε τα λίγα που έχουμε. Αλλά όταν δεν θα έχουμε πια τίποτα να μοιραστούμε, όταν δεν θα έχουμε πια καύσιμα για τη γεννήτριά μας παραγωγής ρεύματος ... τι θα κάνουμε ; Και η γη συνεχίζει να δονείται.
Πολλοί με ρωτούν πώς να στείλουν βοήθεια. Το καλύτερο είναι να στείλουμε τις δωρεές μας στον Οργανισμό Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης στο Παρίσι. Θα δούμε μαζί τους πώς να στείλουμε τα χρήματα στην Αϊτή, αλλά μόλις μάθουμε ότι υπάρχουν δωρεές, θα τους ζητήσω να με ειδοποιήσουν για να μπορέσουν να αποδεσμεύσουν τα χρήματα για όλους αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν βρει καταφύγιο στα μοναστήρια.
Εμείς οι Frères, μέσα σε όλα αυτά φαινόμαστε ως προνομιούχοι. Έχουμε μικρές απώλειες. Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε πλέον όπως πριν. Είμαστε τόσο συγκλονισμένοι, ανίκανοι να σκεφτούμε κάτι άλλο εκτός από αυτή την καταστροφή».
Μην ξεχνάτε την Αϊτή.
Frère Bernard Collignon
